14 Bölüm: Geçmişte Kalacaklar...

'O' an ne ikinci kişiliğim, ne de kendim hareket edebilmiştik.

Yakea- 94. Seviye Oyuncu

KAT 94 Gerçek Düşman III

Oyunda bulundugum 16 ay boyunca, daha once boyle bir rakip gormemistim. Lascen, elindeki azrail tirpaniyla, durmadan bana saldiriyordu. Tirpanin hilal seklindeki bicagi dokundugu her seyi kesebilecek gucteydi. Zaten ilk saldirisini isik hizinda yapmis, daha once gormedigim bir hiza sahip olmustu. Ben ise refleks olarak holografik kalkani zor acmis, ve butun saldiriyi bedenim ile beraber engellemek zorunda kalmistim. Buda benim hareket etmemi engelliyor, karsi tarafa saldiracabilecegim firsatlari kacirtiyordu. Geriye yapabilecegim tek bir sey kalmisti. Sol elimi tirpani bloklayan elime goturmemle beraber Lidia'yi serbest birakmistim. Yasanan kucuk patlama bana bir kac saniye kazandirmisti. Yanimda ise Lidia yayini germis bir sekilde bekliyor, Lascen'in atagina hazirlaniyordu. Lascen durmustu. Sanki bu ani bekliyormus gibi tirpaninin alt ucunu yere sapladi. Bu uc, hilal gibi olan bicagin on ucundan daha keskindi. Saplanmasiyla beraber ise beklemedigim baska bir durum vardi. Lascen, istedigi oyuncuyu yanina cagirma yetenegine sahipti. Ve cagirdigi oyuncuda Reyna'nin ta kendisiydi... -Reyna? Kekeleyerek tek soyledigim soz bu olmustu. En son gordugumde, o klanda... Beni kurtarmisti... Simdi neden Lascen'nin yanindaydi? Ne oluyordu burada? Reyna tek bir kelime bile soylememisti. Basini one egmis, yuzunu gostermek istemiyor gibiydi. Ama bu sirada efsanevi kalkanini cikarmisti. Kalkan altin ve gumus renklerindeydi. Ust tarafi ise yarim daire seklinde kesilmis, icinde aciklik yaratilmisti. Sessizlik hakimdi, ben hala ne oldugunu anlamaya calisiyor, hareket etmiyordum. Ama Lidia daha aktifti. -Sen! Yakea'nin senin icin yaptiklarindan sonra onu arkadan mi bicakliyorsun?! Reyna hala bir sey soylemiyordu. Lascen boyle bir durum olacagini tahmin etmis gibi olacaklaei bekliyordu. -Cevap ver bana! Bu mu minnetin? Reyna daha fazla dayanamadi. Gozlerinden yaslar damlalar halinde dokulmeye baslamisti. Altin sarisi saclari gozlerinin onune dusmus, yuz ifadesini gizlemisti. Konusacak hali yok gibiydi, kendini zorlayarak: -Benim hakkimda hic bir sey bilmiyorsun! Nasil davrandigim seni ilgilendirmez! -Senin hakkinda Yakea ne biliyorsa herseyi biliyorum! Sana nasil davrandigini, seni ne kadar sevdigini, seni korumak icin kendi hayatini riske attigini, bunlarin hepsini biliyorum! Bu mu cevap verme seklin?! Ustelik bir anda cekip gittikten sonra. Lidia bu son sozunden sonra gozyaslari akitmaya baslamisti. Ve ilk damlanin yere dusmesi ile beraber ilk okunu firlatmisti. Reyna hemen kalkanini kullanarak karsilik vermis, ve saldirisini bloklamisti. Lascen bu firsati bekliyormus gibi bana saldirmisti. O an savasmak istemiyordum. Sadece yaptigi saldirilari blokluyor, yuzune bile bakmiyordum. Tirpani cok gucluydu. Sadece bloklayarak bile %2 canim gidiyordu. Lascennin yuz ifadesi yine degismisti. Sinirlenmisti... -Yake kendine gel! Gercek gucun bu mu? Kendine gelmezsen oldururum seni. Seni ve Lidia'yi oldurur sonra hicbirsey olmamis gibi giderim buradan! Savas benimle! Karsilik ver! Savasmak mi?... Istemiyordum. Olmek bile daha iyi bir secenek gibi duruyordu. Bu dunyadan kurtulmak, cekip gitmek istiyordum... Artik kalkan ile bloklamayida kesmistim. Lascen ard arda hamleler yapiyor, canimi sari alana indiriyordu. Iyice biraktigimi anlayinca yuzume tekme atip yere dusurmustu. Sonrasinda ise yakamdan tutup kaldirmisti. Duvara yapistirip tokat atiyordu. Onu ilk kez bu kadar ciddi goruyordum. -Gerizekali! Sana kendine gel diyorum! Yasamin hic mi umrunda degil? Baskalarinin yasami hic mi umrunda degil? Sadece bir hicsin diye mi secildin zannediyorsun?Neden buraya kadar geldin? Ne yapmaya geldin? Ne yapmak istiyorsun? Bu sirada Lidia ile Reyna savasiyordu. Ikiside birbirinden nefret ediyormus gibi bakiyor, durmadan canlarini indiriyorlardi. Su an ise Lidia beni gormustu. Nasil bir halde oldugumu gormus dikkati dagilmisti. -Yakea! Yanima gelmeye calisiyordu. Ama gelirken Reyna daha once gormedigim baska bir yetenek kullanmisti. Lidia oldugu yere sabitlenmis, saniye basina hasar almaya baslamisti. Cani kirmizi alana dusmus,ama gozlerinden hala beni kurtarmak istedigi anlasiliyordu. Lidia... Ikimizde oluyorduk... Hersey buraya kadar miydi? 1 bucuk senemi sadece buna mi harcamistim? Bu kadar aciyi olmek icin mi cekmistim? Gozlerim kapandi, kendimi baska bir dunyada, yerde yatan birininin son sozlerini dinlerken bulmustum. Kizin kahverengi saclari kanlar icindeydi. Aglamakli bakiyordu ve bir yanda yagmur yagiyordu . Elini yanagimda gezdirmisti. Soyledigi soz ise suydu: -Yakea... Simdi olemezsin, daha degil... Su an degil... Biliyorum bencilce gelicek ama seninle daha tanismadik bile... O yuzden hayatta kal... Kurtul oradan ve beni bul... Sen bulamazsan bile, ben seni bulurum... Gozlerim sanki simsek carpmis gibi acilmisti. Kipkirmizi parliyorlar ve gitgide kuculuyolardi. Sonrasinda ise bilekligimden su sesler gelmeye baslamisti. -"Fury" ... aktiflestirildi... Son 3... 2... 1... Guclendirme etkin... Bir patlama yaratmistim. Lidia, Reyna ve Lascen dahil herkes magaranin diger ucuna yapismislardi. Uzerimden kirmizi renkte enerji dalgalari yayiliyor, gozlerim karariyordu. Yemin ettigim davranistan geri donmustum. Delirmemek icin hayatimi bile gozden cikarmis olmama ragmen su an tam da kendimden gecmistim. Dusunmeden agir adimlarla Lascen'nin yanina gidiyordum. Bilekligimden cikan kilic iki kat uzamis ve kipkirmizi olmustu. Lascen sanki bu ani bekliyormus gibi dogrudan uzerime saldirmisti. Ama saldirilarin hic biri isabet etmiyordu. Cunku her seferinde imkansiz bir sekilde vucudumu oynatiyor, hepsini kacirtiyordum. Elindeki butun yetenekleri kullaniyordu. Ama hepsini ya sol elimle ya da kilicimla blokluyordum. Isabet eden saldirilarin hic biri canimi goturmuyordu. Lascen'i yakasindan tutup kaldirmistim. Kontrolum bende degildi. Sinirim butun bedenimi ele gecirmis, hareketlerimi ikinci kisiligim saglamisti. Kendimi kaybetmistim. Lascen direnmeyi birakmis, olmek icin bekliyordu. O an kilici tam karnina saplamistim. Cani bir anda kirmizi alana dusmus ve yok olmustu. Lascen'nin gozlerinden damlalar akiyordu. Yuzunde kucuk bir tebessum vardi. Elini yanagima goturmus ve karninda kilic olmasina ragmen dudagini dudagima yapistirmisti. Bir kac saniye boyunca opmustu beni. O an ne ikinci kisiligim, ne de kendim, hareket edebilmistik. -Sonunda... Sonunda onu kullanabildin... Kaderinden kacamassin Yaki... Sana sadece bunu gostermeye calistim. Ben gittikten sonra bu oyunu bitir olur mu? Biraz kalin kafalisin ama seni seviyorum iste... Sana asigim ve bu ugurda olmek umrumda bile degil... Anlamam cok gec olmustu. Napiyordum ben?! Lascen'nin tek amaci bana bunu kullandirtmakti. Benim daha da guclenmemi istiyordu, boylece bir GM'i bile yenebilecektim. Bu lanet oyunda 100. Seviyeyi bitirmek diye bir sey yoktu! Benden baska kimse boyle bir guce sahip olmadan buradan kurtulamazdi, tek yapmam gereken bu canavari kontrol etmekti. Ama bunu anlayabilmek cin Lascen'i oldurmustum! Lascen kendi hayatini sirf bunun icin feda etmisti! Bir anda kendime geldim. Kilici kapatarak Lasceni yere dusmeden once kollarima aldim. Aglamaya baslamistim. -Ben... Ne yaptim... Lascen lutfen... birakma beni ! Seni seviyorum. Lutfen, ne olursun birakma beni... -Bende seni seviyorum Yaki... Sayanora... Lascen'in bedeni kollarimin arasinda piksellere ayrilmisti. Butun herseyi benim icin yapmisti. Gozlerim cansizlasmis yuzum sadece bir et parcasina donmustu. Bos gozlerle yere bakiyordum... Yerde ise ondan geriye tek bir sey kalmisti. Bembeyaz bir kristale sahip “t” seklindeki efsanevi kilic, Niporan...